Bojownikom niepodległości

Adam Adamowicz

(1898–po 1937)

Urodził się 28 lutego 1898 r. w Krakowie. Syn Stanisława i Julii z Piórków.

W czasie I wojny światowej od 6 sierpnia 1914 r. w oddziale J. Piłsudskiego i Legionach Polskich ps. „Bitny”. Był żołnierzem 2 komp. V baonu I Brygady. W lutym 1915 r. chory, leczył się w szpitalu rezerwowym w Kętach. Po powrocie do baonu przydzielony do 3 komp. Awansowany na kpr., wobec choroby do 13 października przebywał w szpitalu rezerwowym w Kamieńsku, a następnie w szpitalu wojskowym w Zakopanem. Po rekonwalescenci przydzielony do kadry Komendy Grupy LP w Kozienicach. 12 maja 1916 r. w składzie komp. marszowej wyruszył na front na Wołyń. W 1917 r. pełnił służbę w Inspektoracie Werbunkowym we Włoszczowej.

Po kryzysie przysięgowym od września 1917 r. w Polskim Korpusie Posiłkowym. W następstwie przejścia II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918) internowany przez Austriaków w Żurawicy.

W niepodległej Polsce (po 11 listopada 1918) podoficer zawodowy WP. W 1937 r. posiadał stopień st. sierż. Służył wówczas w III baonie 12 pp.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości.

Źródła

J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914–1918 t. 1, Kraków – Warszawa – Zalesie Górne 2017; W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863–1938 Słownik biograficzny t. 1, Mińsk Mazowiecki – Warszawa – Kraków 2011; IV Lista strat Legionów Polskich , Piotrków 1916; Lista chorych, rannych, zabitych i zaginionych legionistów do kwietnia 1915 roku, Oświęcim 1915; Lista strat Legionu Polskiego. Od 1 maja do 1 lipca 1915, Piotrków 1915; „Monitor Polski” 1937, nr 259.