Urodził się 30 stycznia 1900 r. w Rostkowie-Chojnowie pow. Przasnysz. Syn Franciszka i Marii z Krzykowskich.
Ukończył Szkołę Miejską w Przasnyszu, Państwowe Gimnazjum Filologiczne im. P. Skargi w Pułtusku oraz dwa semestry Wydz. Leśnego SGGW w Warszawie.
W czasie I wojny światowej od 1916 r. należał do POW ps. „Tosio”. Uczestniczył w rozbrajaniu Niemców w listopadzie 1918 r.
Następnie wstąpił do WP. Służył w szw. wojewódzkim, z którym w marcu 1919 r. został wcielony do 4 puł. W stopniu kpr. był żołnierzem szw. technicznego. Od sierpnia uczestniczył w walkach z bolszewikami. Awansowany na plut., wyróżnił się m.in. podczas walki pod wsią Rudnia Jakinowocka oraz pod wsią Zacisze (25 września).
3 września 1919 r. w stopniu plut., gdy uczestniczył w akcji przy wysadzaniu toru kolejowego między Kalenkowiczami a Michniewiczami, nie zważając na to, że tor broniony był przez pociąg pancerny, szybko i sprawnie wykonał minowanie toru.
W walce pod wsią Rudnia Jakinowocka rzucił się pierwszy do ataku, porywając za sobą ułanów. Brawurowo atakując, zmusił nieprzyjaciela do porzucenia kaemów. Tym czynem tak zdezorientował nieprzyjaciela, że w ataku pułk rozbił 2 kompanie, biorąc 79 jeńców i wiele materiału wojennego.
25 września 1919 r. w czasie walki pod wsią Zacisze, nie zważając na silny ogień 3 kaemów, zarzucił granatami jego obsługę, zabijając trzech bolszewików, i tym samym spowodował nieład i panikę w szeregach nieprzyjaciela.
W czasie wojny 1920 r. awansował na wachm.
Po jej zakończeniu ukończył Szkołę Podchorążych w Warszawie. Następnie odbywał praktykę w 79 pp. W latach 1923-1925 uczył się w Centralnej Szkole Kawalerii. Po jej ukończeniu 1 lipca 1925 r. mianowany ppor. kaw. Otrzymał przydział do 4 puł. 1 lipca 1927 r. awansował na por. kaw., a 1 stycznia 1935 r. na rtm. kaw. Od 1937 r. był dowódcą szw. KOP „Rokitno”. W marcu wszedł on w skład 1 pkaw KOP (4 szw.).
Na jego czele wziął udział w kampanii 1939 r. Ciężko ranny 5 września podczas walk nad rz. Wartą pod Zygmuntowem, został ewakuowany na tyły. Tam po 17 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Starobielsku.
W kwietniu lub maju 1940 r. zamordowany w Charkowie.
Odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl., Krzyżem Walecznych, Medalem Niepodległości i srebrnym Krzyżem Zasługi, pośmiertnie otrzymał order Virtuti Militari 4 kl. oraz awansował (2007) na mjr. kaw.
Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.
K. Banaszek, W.K. Roman, Z. Sawicki, Kawalerowie orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich, Warszawa 2000; Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa 2003; W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863-1938. Słownik biograficzny t. 4, Mińsk Mazowiecki-Warszawa-Kraków 2012; Z. Godyń, Straty spośród kawalerzystów i pancernych z rąk sowieckich w II wojnie światowej, Londyn 1976; „Monitor Polski” nr 64/1937; S. Radomyski, Zarys historii Szkoły Podchorążych Kawalerii w Grudziądzu 1922-1939, Warszawa 1989; Rocznik oficerski 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.