Urodził się 13 sierpnia 1898 r. w Krakowie. Syn Antoniego i Heleny z Karetów.
Pracował jako handlowiec.
W czasie I wojny światowej od 4 września 1914 r. w Legionach Polskich. Od maja 1915 r. w 9 komp. 4 pp LP. W jej składzie w stopniu kpr. 15 lipca wyruszył na front. Uczestniczył w działaniach na Lubelszczyźnie. Ranny, od 12 sierpnia do 23 listopada przebywał w Domu Uzdrowieńców w Kamieńsku. Następnie w 8 komp. 4 pp LP. Awansowany 19 marca 1916 r. na sierż., od 19 kwietnia służył w sztabie pułku. Uczestniczył w działaniach na Wołyniu.
Po 1918 r. w WP. Po wojnie z bolszewikami przeniesiony do rezerwy. Zweryfikowany jako por. rez. piech. z 1 czerwca 1919 r.
Był instruktorem pożarnictwa w Radomsko, a od 1922 zastępcą naczelnika w OSP w tym mieście. Jednocześnie działacz harcerski. Od 9 czerwca 1922 r. zastępca komendanta Samodzielnego Hufca Harcerzy w Radomsku, w okresie od czerwca 1923 do czerwca 1924 r. pełnił obowiązki jego komendanta. Po ukończeniu kursu dla instruktorów pożarnictwa pracował jako inspektor w Zw. Straży Pożarnych województwa krakowskiego (lipiec 1924-1933), a potem kierownik Wydz. Inspekcyjno-Wyszkoleniowego Zw. Straży Pożarnych RP w Warszawie. W latach 1937-1939 komendant OSP w Łodzi.
Podczas kampanii 1939 r. 6 września ewakuowany do Warszawy, po włączeniu łódzkiej straży do Warszawskiej Straży Ogniowej wyjechał do Łucka. Po agresji sowieckiej z 17 września dotarł do Białegostoku i podjął służbę w tamtejszej komendzie straży. Został instruktorem rejonowym straży pożarnych w Brzesku. W czerwcu 1940 r. objął stanowisko komendanta nowoutworzonej Centralnej Szkoły Pożarniczej w Warszawie. W latach 1941-1944 komendant Warszawskiej Straży Ogniowej i jednocześnie instruktor pożarniczy na m.st. Warszawę.
Po wojnie od 1945 do 1949 r. w stopniu ppłk. poż. komendant Zawodowej Straży Pożarnej w Łodzi, po czym do 1950 r. kierował tamtejszym Centralnym Ośrodkiem Wyszkolenia Pożarniczego nr 2. Następnie krótki okres czasu komendant łódzkiej komendy Straży Pożarnych. W latach 1950-1954 był doradcą komendanta głównego i członkiem sztabu Komendy Głównej Straży Pożarnych. Prowadził wykłady w szkole pożarniczej w Warszawie. Z powodów politycznych zwolniony ze stanowiska. Do 1957 r. pracował jako referent ds. przeciwpożarowych w Wytwórni Filmów Fabularnych w Łodzi. Następnie ponownie w Komendzie Głównej Straży Pożarnych – był szefem Wydz. Szkolenia Zawodowego. Przejściowo komendant Szkoły Podoficerów Pożarnictwa w Poznaniu.
Autor podręczników specjalistycznych oraz artykułow zamieszczanych w „Przeglądzie Pożarniczym”, „Gazecie Strażackiej” i „Strażaku”.W 1960 r. przeszedł na emeryturę.
Zmarł w listopadzie 1970 r. w Łodzi.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości, orderem Polonia Restituta 5 kl., Krzyżem Zasługi za Dzielność i złotym Krzyżem Zasługi.
Żonaty (od 22 XI 1924) z Ireną Gertrudą Miedziejewską.
J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914-1918 t. 1, Kraków, Warszawa, Zalesie Górne 2017; „Monitor Polski” nr 212/1933; V Lista strat Legionów Polskich, Piotrków 1916; Rocznik oficerski 1923, 1924; Rocznik oficerski rezerw 1934; M. Stalka, A. Zatoń, w: Radomszczański Słownik Biograficzny t. I, Radomsko 2017; www.straz.gov.pl.