Adam Biedrzyński

Urodził się 7 grudnia 1895 r. w Wągrowicach. Syn Marcina i Elżbiety ze Szudzińskich.

Ukończył szkołę powszechną i gimnazjum w Wągrowcu, wojenną maturę zdał w 1915 r.

Od 1909 r. należał do Tow. T. Zana. W 1913 r. uczestniczył w kursie strzeleckim w Krakowie.

Przez dwa lata był więziony przez Niemców.

9 maja 1915 r. zmobilizowany do armii niemieckiej. Jako jednoroczny ochotnik wcielony do 2 rezerwowego pp, przeszedł tam przeszkolenie rekruckie. Od 1 października do 4 listopada przebywał na kursie sanitarnym w Szczecinie, po jego ukończeniu został sanitariuszem w szpitalu garnizonowym w Gnieźnie.Od 1 lutego do 4 kwietnia 1917 r. sanitariusz w 49 pp na froncie zachodnim, po czym do 11 listopada 1918 r. sanitariusz w szpitalu polowym nr 17. Awansował do stopnia kpr.

Powrócił wówczas do Wągrowca i tam wstąpił do POW Zaboru Pruskiego. Podczas powstania wielkopolskiego 30 grudnia uczestniczył w rozbrajaniu Niemców. Był organizatorem i dowódcą komp. wągrowieckiej. 15 lutego 1919 r. awansowany na sierż., a potem awansując na ppor. piech. Od 6 marca dowodził 1 komp. 4 pstrz wielkopolskich (58 pp). Po zakończeniu powstania uczestnik wojny polsko-bolszewickiej. 11 października 1920 r. ranny pod Kojdanowem, leczył się w szpitalu wojskowym w Bielsku. Po wyleczeniu się z ran od 25 listopada w baonie zapasowym 58 pp (dowódca komp. ozdrowieńców). Od 10 stycznia 1921 r. dowódca komp., a także czasowo I baonu 58 pp. W marcu urlopowany, po czym przeniesiony do rezerwy. Zweryfikowany jako por. rez. piech. z 1 czerwca 1919 r., z dniem 19 marca 1939 r. awansował na kpt. rez. piech.

Studiował na Wydz. Prawa Uniwersytetu Poznańskiego. We wrześniu 1922 r. przerwał studia i podjął pracę zawodową w wydz. spisu ludności GUS w Warszawie. Od 1 maja 1924 r. pracowanik Oddz. II Sztabu Generalnego. Służył na placówkach oficerskich krajowych i zagranicznych (Gdańsk, Szczecin). 1 czerwca 1928 r. w stopniu komisarza przeszedł do Straży Granicznej. 1 lipca został oficerem informacyjnym Inspektoratu Granicznego SG w Tczewie. Podczas akcji na terenie Niemiec 30 maja 1930 r. został ciężko ranny i aresztowany.  Wyrokiem Trybunału Rzeszy w Lipsku z 12 stycznia 1931 r. skazany na karę 10 lat ciężkiego więzienia. Osadzony w więzieniu w Elblągu, 18 maja 1932 r. wymieniony na niemieckich agentów zatrzymanych w olsce. Po odbyciukuracji od 24 sierpni 1932 r. oficer informacyjny w Wielkopolskich Inspektoracie Okręgowym SG. 31 lipca 1936 r. zwolniony ze stanowiska, został oddelegowany na staż do IzbySkarbowej w Kielcach. 31 marca 1937 r. zwolniony ze służby w SG. Był inspektorem Izby Skarbowej w Kielcach.

Sprawował funkcję członka, potem wiceprzewodniczcego Zw. Weteranów i Powstań Narodowych.

Podczas kampanii 1939 r. ewakuowany do Lwowa. Tam jesienią został aresztowany przez NKWD.

Wywieziony na podstawie listy 055/3 z 5-9 maja 1940 r., wkrótce potem zamordowany na terenie Ukrainy, zapewne w Kijowie.