Urodził się 2 października 1892 r. we Lwowie.Syn Adama, urzędnika i dziennikarza, oraz Heleny z Teymarów. Brat Tadeusza (zob.).
Ukończył wiedeńskie Theresianum.
W czasie I wojny światowej w armii austro-węgierskiej. Brał udział w walkach na froncie rosyjskim. W 1914 r. ciężko ranny, dostał się do niewoli, w której przebywał do 1917 r. Następnie powrócił do kraju i kontynuował służbę.Członek niepodległościowej organizacji Polskie Kadry Wojskowe.
Od 1 listopada 1918 r. w stopniu por. brał udział w obronie Lwowa przeciwko Ukraińcom. Był dowódcą pododcinka Szkoła Kadecka (odcinek I). Po wyparciu przeciwnika z miasta 25 listopada wcielony do I baonu 1 pstrz lwowskich (potem: 38 pp). Awansował do stopnia rtm. W 1920 r. dowódca I dyonu 214 puł Armii Ochotniczej, a jesienią tego roku był dowódcą pułku. Po wojnie z bolszewikami przeniesiony do rezerwy. Zweryfikowany jako rtm. rez. kaw. z 1 czerwca 1919 r.
W niepodległej Polsce pracował jako dyrektor Funduszu Pomocy Zimowej przy Ministerstwie Pracy i Opieki Społecznej. Był też dyrektorem biura Obywatelskiego Komitetu Pomocy Bezrobotnym.
W sierpniu 1939 r. został przewodniczącym Okręgu Warszawskiego ZHP.
W czasie II wojny światowej brał udział w działalności konspiracyjnej. Aresztowany 18 czerwca 1942 r. przez Niemców. Więziony na Pawiaku.
Zamordowany 15 października 1941 r. na Wydmie Łuże na skraju Puszczy Kampinoskiej.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości.
W. Bartoszewski, Warszawski pierścień śmierci 1939-1944, Warszawa 1970; „Monitor Polski” nr 64/1937; Obrona Lwowa 1-22 listopada 1918 t. 3, Lwów 1939; R. Zieliński, Gry majowe, Warszawa 1983.