Adam Bogdanowicz

Urodził się 12 lipca 1898 r. w Dolinianach pow. Gródek Jagielloński. Syn Stanisława, ziemianina, i Wandy z Orszeny-Bohdanowiczów.
Mieszkał w majątku dziadków w Oszechlibach na Bukowinie. Tam kształcił się w domu. Od 1911 r. uczył się w gimnazjum we Lwowie.
W czasie I wojny światowej w Legionach Polskich. Służył w 3 komp. 3 pp LP. Ranny podczas walk na Bukowinie.
Wstąpił do seminarium duchownego we Lwowie i po jego ukończeniu w 1920 r. został wyświęcony na kapłana w obrządku ormiańskokatolickim.
Był współtwórcą i pierwszym bibliotekarzem Biblioteki Wiedzy Religijnej w Warszawie, a jednocześnie studiował filozofię na Uniwersytecie Warszawskim. Od 1921 r. sekretarz i kapelan abp. Józefa Teodorowicza oraz (od 1923 r.) wikariusz ormiańskokatolickiej parafii katedralnej. Po kilku miesiącach pracy na zaproszenie sióstr Wizytek wyjechał do Anglii, skąd po roku powrócił do Lwowa. Był kanclerzem kurii, administratorem katedry i sekretarzem arcybiskupa. W drugiej połowie 1927 r. został administratorem parafii Horodenka i był nim do 1935 r. Od 1935 r. kanonik Kapituły Katedralnej.
Popularyzator teologii, tłumacz, redaktor czasopisma „Gregoriana”, będącego organem archidiecezji lwowskiej obrządku ormiańskiego.
Po kampanii 1939 r. brał udział w działalności konspiracyjnej w szeregach ZWZ-1 we Lwowie. Był zaangażowany w pracach komisji finansowej i wydz. opieki społecznej Komendy Obszaru we Lwowie. Aresztowany w nocy na 2 kwietnia 1940 r. przez funkcjonariuszy NKWD w swoim mieszkaniu przy ul. Skarbkowskiej 12, został osadzony w więieniu w „Brygidkach”. Torturowany w śledztwie, w procesie 14 oficerów ZWZ 8 grudnia został skazany na karę śmierci.
Zamordowany 25 czerwca 1941 r. przez Sowietów w więzieniu.
Odznaczony Medalem Niepodległości.