Urodził się 31 października 1902 r. w Bobowej pow. Gorlice. Syn Tadeusza i Władysławy z Bruszyńskich.
W czasie I wojny światowej w Legionach Polskich ps. „Wirgiliusz Mucha”. Służył w 4 pp LP.
Od listopada 1918 r. w WP. Służył w 3 baonie strzelców sanockich. Brał udział w walkach z Ukraińcami, a potem bolszewikami. Następnie w rezerwie.
W niepodległej Polsce pracował jako wiertacz w kopalni nafty w Borysławiu.
W 1939 r. zmobilizowany do WP, brał udział w kampanii wrześniowej. Następnie więziony przez Sowietów w łagrach na półwyspie kolskim i w Workucie. Po wybuchu wojny niemiecko-sowieckiej (22 czerwca 1941) i podpisaniu umowy Sikorski-Majski został uwolniony. Wstąpił do Armii Polskiej w ZSSR. Wraz z nią przeszedł na Bliski Wschód. Następnie w 2 Korpusie Polskim. W stopniu chor. służył w 13 wileńskim baonie strzelców. Uczestnik kampanii włoskiej 1944-1945 m.in. bitwy pod Monte Cassino. Po zakończeniu wojny i demobilizacji powrócił do Polski.
Zamieszkał w Sanoku. Pracował w kopalni gazu ziemnego w Wielopolu. Następnie na emeryturze.
Zmarł 19 listopada 1984 r. w Sanoku. Pochowany na tamtejszym Cmentarzu Centralnym.
Odznaczony Krzyżem Walecznych, Medalem Niepodległości, brązowym (?) Krzyżem Zasługi z mieczami, w PRL otrzymał order Odrodzenia Polski 5 kl.
Żonaty (od 1931 r.) ze Stefanią Baranowicz, miał synów Karola (2 II 1932-5 VIII 1977), inżyniera, i Andrzeja Wojciecha (26 IV 1944-17 V 2000).
A. Brygidyn, Na frontach II wojny światowej. Do Polski przez Monte Cassino, „Gazeta Sanocka-Autosan” nr 30/1981; „Monitor Polski” nr 177/1938.