Adam Gerżabek

Urodził się 28 sierpnia 1898 r. w Jaśle. Syn Antoniego i Marii z Marynowskich. Brat Janusza (zob.).

Należał do skautingu w Jaśle. W 1916 r. uzyskał maturę w III gimnazjum w Krakowie.

W czasie I wojny światowej od 3 stycznia 1916 r. w Legionach Polskich. W stopniu uł. służył w II plut. 4 szw. 1 puł LP, w Archiwum LP w Krakowie (prawdopodobnie od sierpnia do października), a od jesieni 1916 do listopada 1918 r. w komendzie placu LP w Warszawie.

Po 1918 r. w WP. 1 kwietnia 1919 r. mianowany ppor. rach.

Co najmniej od czerwca 1921 r. w 2 pp leg. Zweryfikowany jako por. piech. z 1 czerwca 1919 r. W 1923 lub 1924 r. został przeniesiony w stan spoczynku.

W latach 1921-1926 studiował malarstwo u Józefa Mehoffera w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, po czym do 1927 r. u Józefa Pankiewicza w paryskiej filii Akademii Krakowskiej. Równocześnie kształcił się u Henri-Marcel Magne na Conservatoire National des Arts et Métiers.

W 1930 r. powrócił do Krakowa. Członek grupy „Zwornik”, współzałożyciel „Głosu Plastyków”. W 1936 r. przeniósł się do Warszawy, gdzie od 1937 do 1939 r. był wykładowcą Miejskiej Szkoły Sztuk Zdobniczych.

W niepodległej Polsce mieszkał w Warszawie.

Podczas II wojny światowej zmobilizowany do WP, brał udział w kampanii 1939 r. Następnie uczestniczył w działalności konspiracyjnej w szeregach AK ps. „Adam”. Brał udział w powstaniu warszawskim, podczas którego został ranny.

Po wojnie pracował jako st. asystent, a od 1947 r. prof. w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. W 1949 r. został dziekanem Wydz. Malarstwa Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Poznaniu, zas od 1955 r. był prof. Wydz. Architektury Politechniki Gdańskiej.

Artysta malarz, uczestniczył w wystawach w kraju oraz w Paryżu i Nowym Jorku. Twórca witraży w wielu kościołach.

Zmarł 7 lutego 1965 r. w Warszawie i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Parafialnym na Powązkach kwat. 217.

Odznaczony Krzyżem Walecznych i Medalem Niepodległości, pośmiertnie otrzymał order Virtuti Militari 5 kl.