Urodził się 24 grudnia 1902 r. w Sejnach. Syn Władysława i Antoniny z Kondrackich.
W czasie I wojny światowej od października 1915 r. w Legionach Polskich. Służył w 6 pp LP. Od 1 stycznia 1916 r. należał do POW ps. „Herburt”.
Od 1918 r. w WP. Brał udział w walkach z Ukraińcami w rejonie Lwowa. 12 stycznia 1919 r. ranny w prawą nogę. Po wojnie z bolszewikami w rezerwie. Zweryfikowany jako por. rez. tab. z 1 lutego 1922, został zatrzymany w służbie czynnej, po czym przemianowany na oficera służby stałej. Był żołnierzem 3 dyonu taborów (1923, 1924) oraz 2 pac (1928). W 1932 r. służył w 9 dak. Awansowany 19 marca 1937 r. na kpt. art., wiosną 1939 r. był dowódcą 2 baterii 4 dak.
Na tym stanowisku wziął udział w kampanii 1939 r. W składzie Suwalskiej BK (SGO „Narew”) walczył na obszarze od Suwalszczyzny po rejon Kocka. Po kapitulacji SGO „Polesie” (6 października) przedostał się na zachód, gdzie od września 1943 r. dowodził I dyonem 2 pułku ppanc (kadrowego). Stanowisko to zajmował do maja 1944 r.
Po II wojnie światowej mieszkał w Wlk. Brytanii.
Zmarł 10 marca 1984 r. i został pochowany na Cmentarzu Parafialnym w Sejnach.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości, orderem Polonia Restituta 5 kl. i srebrnym Krzyżem Zasługi
„Monitor Polski” nr 27/1934; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006; P. Zarzycki, Artyleria konna w 1939 roku, Warszawa 2007.