Urodził się 4 lipca 1890 r. w Oleszycach Starych. Syn Stanisława i Heleny z Symów.
Uczył się w Samborze, gdzie należał do tajnych organizacji uczniowskich. W 1912 r. był współzałożycielem Związku Strzeleckiego w tym mieście.
W czasie I wojny światowej 2 sierpnia 1914 r. w pierwszym oddziale wyruszył z Sambora do Krakowa, gdzie wstąpił do oddziału J. Piłsudskiego i Legionów Polskich. Służył w IV plut. 2 komp. III baonu 1 pp LP. Urlopowany celem wywiezienia małoletniego rodzeństwa z Sambora do Czech, został tam aresztowany pod zarzutem zdrady stanu. Po trzech miesiącach więzienia uwolniony, powrócił do Legionów Służył w 5 pp LP. W połowie listopada 1916 r. odszedł do szpitala.
Brał udział w rozbrajaniu okupantów, po czym automatycznie wstąpił do Wojska Polskiego. Uczestniczył w wojnie z bolszewikami. We wrześniu 1920 r. został przeniesiony do rezerwy.
W niepodległej Polsce pracował jako nauczyciel w seminarium nauczycielskim w Tarnowskich Górach i w gimnazjum w Cieszynie.
Zmarł po 1935 r.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości.
Lwów i Małopolska Wschodnia w Legionach Polskich 1914–1917, Lwów 1935 [tu Borkowski-Junosza]; „Monitor Polski” nr 293/1932.