Urodził się 11 października 1899 r.
W czasie I wojny światowej służył w I Brygadzie Legionów Polskich. W następstwie kryzysu przysięgowego w lipcu 1917 r. internowany przez Niemców w Szczypiornie.
Po 1918 r. w WP. Ukończył Oficerską Szkołę Piechoty i z dniem 1 lipca 1925 r. otrzymał stopień ppor. piech. Awansowany 1 lipca 1927 r. na por. piech., dowodził komp. 22 pp. W 1930 r. przeniesiony do Szkoły Podchorążych Rezerwy Piechoty w Zambrowie. Był instruktorem w 2 komp. (1930-1931) i w 1 komp. (1931-1935). 1 stycznia 1935 r. awansował na kpt. piech. Został wówczas dowódcą 1 komp. (do 1937 r.). W 1937 r. przeniesiony do 20 pp. Wiosną 1939 r. kierował okręgowym ośrodkiem PW w Krakowie przy 20 pp.
Po kampanii 1939 r. przedostał się do Francji. Tam dowodził komp. 2 pgren wielkopolskich. Po upadku Francji dotarł do Wlk. Brytanii. Dowodził baonem grenadierów w 4 DP. Po wojnie i demobilizacji zamieszkał w Londynie. Awansował na płk. piech.
Zmarł 25 marca 1970 r. we Włoszech. Pochowany na cmentarzu Gunnersbury w Londynie kwat. EC.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości, czterokrotnie Krzyżem Walecznych oraz srebrnym Krzyżem Zasługi z mieczami, srebrnym Krzyżem Zasługi i francuskim Krzyżem Wojennym.
Żonaty z Izabelą Marią z Golników, miał syna.
Dziennik Polski, Dziennik Żołnierza nr 79/1970; K. Grodziska: Polskie groby na cmentarzach Londynu (Kraków 1995); J. Łukasiak: Szkoła Podchorążych Rezerwy Piechoty (Pruszków 2003); Rocznik oficerski 1928, 1932, 1939; Monitor Polski nr 29/1932.