Adam Lewanowicz

Urodził się 16 sierpnia 1870 r. w Warszawie. Syn Adama i Marii z Nowakowskich.

Ukończył sześć klas gimnazjum realnego w Piotrkowie oraz kurs specjalny szkoły technicznej w Warszawie.

Członek PPS.

Od 1912 r. członek Zw. Strzeleckiego na terenie Galicji.

W czasie I wojny światowej od 15 sierpnia 1914 r. w oddziale J. Piłsudskiego i Legionach Polskich. Przydzielony do służby wywiadowczej 1 pp LP. Ranny 15 listopada w ramię i szczękę, dostał się do niewoli rosyjskiej. Od 25 czerwca 1915 r. ponownie w Legionach. Był kierownikiem kancelarii Inspektoratu Zaciągu. Mianowany 1 stycznia 1917 r. chor. kanc. Na początku lutego pełnił służbę w komisariacie werbunkowym w Piotrkowie

Po kryzysie przysięgowym w Legionach od września 1917 r. w Polskim Korpusie Posiłkowym. Był komendantem placu w Dowództwie Uzupełnień korpusu w Bolechowie. W następstwie przejścia II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918) internowany przez Austriaków w Dulfalva i Marmaros-Sziget (do 1 września).

Uwolniony, wstąpił do Polskiej Siły Zbrojnej. Od 6 września był dowódcą warsztatów oficerskich przy Zakładzie Karnym WP. Po rozbrojeniu Niemców w listopadzie 1918 r. automatycznie przeszedł do WP.

7 grudnia awansował na ppor. gosp. Stanowisko to zajmował do 1 grudnia 1919 r., kiedy to został dowódcą warsztatów oficerskich intendentury OGen Warszawa. Awansował na por. gosp., a w 1920 r. na kpt. gosp. 9 listopadaobjął funkcję dowódcy warsztatów oficerskich i magazynu mundurowego intendentury OGen Warszawa.

Zweryfikowany jako kpt. adm.-gosp. z 1 czerwca 1919 r., od 21 lipca 1922 r. był kierownikiem magazynu surowców i przyborów Okręgowych Zakładów Mundurowych Warszawa i krajalni skór tych zakładów (od 2 września 1923 r.). 30 kwietnia 1925 r. jako mjr adm.-gosp. przeszedł w stan spoczynku.

Zmarł 14 maja 1925 r. w Warszawie.

Odznaczony dwukrotnie Krzyżem Walecznych, pośmiertnie otrzymał Krzyż Niepodległości.

Żonaty ze Stefanią Szramkowską.