Urodził się 16 stycznia 1900 r. w Lublinie. Syn Hersza i Minery Anny z d. Lewinsztejn.
Ukończył cztery klasy szkoły miejskiej, po czym uczył się zawodu zegarmistrza.
W czasie I wojny światowej w Legionach Polskich. Od 21 września 1915 r. służył w 7 komp. 2 pp LP. Uczestniczył w kampanii wołyńskiej. Ranny 25 listopada pod Wołczeckiem, leczył się w szpitalu w Krakowie. Po dłuższym leczeniu powrócił do pułku.
Po kryzysie przysięgowym w Legionach od września 1917 r. w Polskim Korpusie Posiłkowym. Ukończył kurs szkoły szturmowej w Czerniowcach. Brał udział w przejściu II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918).
Po dołączeniu do II Korpusu Polskiego wcielony do 14 psp. Brał udział w bitwie z Niemcami pod Kaniowem (11 maja 1918). Po kapitulacji korpusu (12 maja) przedostał się do I Korpusu Polskiego. Służył w oddziale partyzanckim por. Golca. Po demobilizacji korpusu w POW. Przez Czernichów i Moskwę przedostał się do Wołogdy. Tam aresztowany przez bolszewików. Wkrótce zbiegł i przyłączył się do oddziału por. Minkiewicza pod Onegą. Po jego rozbiciu dołączył do oddziału mjr. Kazimierza Hrakałło-Horawskiego. Brał udział w walkach z bolszewikami. Razem z oddziałem przewieziony do Archangielska i wcielony do oddziału murmańskiego. Ranny pod Wielkimi Jeziorkami koło Murmańska. Ewakuowany z oddziałem do Anglii, w grudniu 1919 r. powrócił do Polski.
Wcielony do 64 pp, uczestniczył w walkach z bolszewikami. Wyróżnił się 9 czerwca 1920 r. w rejonie Czarnobyla, gdy uderza na nieprzyjaciela z tyłu i z flanki (dziesięciokrotna przewaga [wroga]), z niezwykłą brawurą siejąc popłoch w jego szykach, przez co umożliwił wycofanie się kompanii poza rzekę Usz. W huraganowym ogniu karabinów maszynowych kierował umiejętnie swym plutonem, zachęcając podwładnych do walki bezwzględnej [z wniosku na order Virtuti Militari].
W końcu listopada 1921 r. przeniesiony do rezerwy.
Od lutego 1922 r. w Policji Państwowej. Następnie od grudnia 1923 aż do września 1939 r. pracował jako urzędnik w Sztabie Generalnym (potem: Głównym).
Zmarł po 1939 r.
Odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl., Krzyżem Niepodległości, Krzyżem Walecznych, złotym i brązowym Krzyżem Zasługi.
Był żonaty.
M. Gałęzowski, Na wzór Berka Joselewicza. Żołnierze i oficerowie pochodzenia żydowskiego w Legionach Polskich, Warszawa 2010; „Monitor Polski” nr 121/1932.