Urodził się 20 listopada 1888 r. w Krakowie. Syn Edmunda, nauczyciela, i Eufemii z Dutkiewiczów.
Uczęszczał do szkół średnich w Krakowie (gimnazjum św. Anny), Przemyślu, Ujanowicach koło Limanowej, Samborze, a potem w Mostarze i Banja Luce. Ukończył historię i geografię na Uniwersytecie Jagiellońskim (1912). Następnie pracował w Archiwum Akt Dawnych w Krakowie.
Działacz Tow. Szkoły Ludowej i AZS.
W czasie I wojny światowej od 7 sierpnia 1914 r. w oddziałach strzeleckich i Legionach Polskich. Początkowo służył w 12 komp. oddziału J. Piłsudskiego. Następnie w V baonie 1 pp LP. Zimą 1914/1915 w komp. narciarskiej Mariusza Zaruskiego podczas kampanii karpackiej, potem w oddziale sztabowym 2 puł LP. Po kryzysie przysięgowym w lipcu 1917 r. internowany przez Niemców w Szczypiornie. Później uwolniony.
W latach 1918–1920 w WP. Zapewne służył w szw. zapasowym 2 pszwol, brał udział w obronie Włocławka przeciwko bolszewikom w sierpniu 1920 r. Następnie w rezerwie. Zweryfikowany jako por. rez. tab. z 1 czerwca 1919 r.
Od 1918 r. mieszkał w Łodzi, gdzie pracował w Gimnazjum Zgromadzenia Kupców. Od 1931 r. był wizytatorem szkół w Poznaniu i na Śląsku.
W 1910 r. został członkiem Tow. Tatrzańskiego. Uprawiał narciarstwo wysokogórskie i taternictwo m.in. dokonał wejścia na nartach od południa na Rysy. W 1923 r. wytyczył nową drogę na południowo-wschodniej ścianie Mięguszowieckiego Szczytu Pośredniego, a w 1927 r. jako pierwszy przeszedł południowe żebro Wołowej Turni.
W 1921 r. współzałożyciel Łódzkiego Oddziału PTT. W latach 1921–1932 członek jego zarządu (do 1927 r. jego sekretarz).
Podczas II wojny światowej brał udział w tajnym nauczaniu w Dobczycach i Goszczy, a potem w Częstochowie.
W latach 1945–1947 nauczyciel propedeutyki filozofii i nauki o Polsce w Gimnazjum im. Słowackiego oraz Gimnazjum Braci Szkolnych w Częstochowie. Od 1947 r. pracował (w latach 1948–1962 jako jego dyrektor) w Prywatnym Gimnazjum Koedukacyjnym w Kamienicy Polskiej koło Częstochowy. Organizował obozy dla młodzieży szkolnej (piesze, rowerowe, narciarskie). W 1962 r. przeszedł na emeryturę.
Pod koniec życia mieszkał w zakładzie opieki przy ul. Helców w Krakowie.
Zmarł 9 stycznia 1975 r. w Krakowie i został pochowany na Cmentarzu Parafialnym w Kamienicy Polskiej.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości.
Żonaty z Marią Pfabe, miał z nią córkę Zofię zamężną Major.
Jest patronem ulicy w Kamienicy Polskiej.
A. Kuśnierczyk, Profesor – legionista, „Dziennik Zachodni” nr 152/1996; „Monitor Polski” nr 102/1933; Rocznik oficerski 1923, 1924; Rocznik oficerski rezerw 1934.