Bojownikom niepodległości

Adam Paweł Gruda

(1895-po 1939)

Urodził się 12 maja 1895 r. w Kańczudze pow. Łańcut. Syn Franciszka i Antoniny z Peterków.

Od 1 stycznia 1919 r. w WP. Zweryfikowany jako por. piech. z 1 czerwca 1919 r., w 1923 r. pełnił służbę w Centralnej Szkole Podoficerów Zawodowych Piechoty nr 1 w Chełmnie, a w 1924 r. w 84 pp. Awansowany 1 stycznia 1928 r. na kpt. piech., w tym też roku był oficerem 61 pp. Co najmniej od 30 kwietnia 1930 r. służył w KOP. Do 13 kwietnia 1934 r. dowodził 3 komp. graniczną baonu KOP „Niemenczyn”, a następnie był adiutantem baonu. Awansowany 19 marca 1937 r. na mjr. piech., wiosną 1939 r. zajmował stanowisko kwatermistrza 4 psp.

Podczas kampanii 1939 r. dowódca II baonu tego pułku. W składzie Armii „Kraków” walczył od Podbeskidzia po Lubelszczyznę.

Dalsze jego losy są nieznane.

Odznaczony trzykrotnie Krzyżem Walecznych, Medalem Niepodległości i srebrnym Krzyżem Zasługi.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 179/1931
Źródła

L. Głowacki, Działania wojenne na Lubelszczyźnie w roku 1939, Lublin 1986; „Monitor Polski” nr 179/1931; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006; W. Steblik, Armia „Kraków” 1939, Warszawa 1975.