Urodził się 17 marca 1896 r. w Środzie. Syn Józefa, aptekarza, i Józefy (Jadwigi?) z Reudów. Brat Leonarda (zob.).
Od 1899 r. mieszkał w Poznaniu.
W czasie I wojny światowej 20 kwietnia 1915 r. jako uczeń wyprowadził się do m. Bramberg, gdzie zapewne został powołany do armii niemieckiej.
W 1918 r. mieszkał w Pawłowicach. Był agronomem.
Uczestnik powstania wielkopolskiego. Początkowo adiutant odcinka „Osieczna”, na początku lutego 1919 r. w stopniu sierż. dowodził komp. rezerwową baonu „Osieczna”. W lipcu został elewem w Wielkopolskiej Szkole Podchorążych Piechoty w Poznaniu. Po jej ukończeniu z dniem 1 kwietnia 1920 r. mianowany ppor. piech., został dowódcą 7 komp. 60 pp. Brał udział w walkach z bolszewikami na Ukrainie. Ciężko ranny 11 maja pod Bortniczami koło Kijowa, dostał się do niewoli.
Zamordowany 11 maja 1920 r. pod Bortniczami.
Pośmiertnie awansowany na por. piech. i odznaczony Medalem Niepodległości.
Lista strat Wojska Polskiego. Polegli i zmarli w wojnach 1918-1920, Warszawa 1934; „Monitor Polski” nr 167/1932; J. Wawrzyniak, Porucznik Adam Gierłowski (1896-1920) – zapomniany powstaniec z Pawłowic, „Życie Gminy Krzemieniewo” nr 112/2013; J. Wawrzyniak, Śrem w Powstaniu Wielkopolskim 1918-1919, Śrem 2011.