Urodził się 25 grudnia 1895 r. w Przemyślu. Syn Władysława i Ludwiki z Bednarskich.
Studiował medycynę.
W czasie I wojny światowej w Legionach Polskich. Służył w piekarni polowej.
Od 1 listopada 1918 r. w stopniu podoficerskim brał udział w obronie Lwowa przeciwko Ukraińcom. Służył w 1 szw. kawalerii lwowskiej „Wilków”.
Zweryfikowany jako por. plek. z 1 czerwca 1919 r., w 1923 r. był odkomenderowany z VI baonu sanitarnego celem dokończenia studiów. Ukończył je na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie, uzyskując dyplom lekarski (18 października 1924). Przydzielony jako dentysta do Korpusu Kadetów nr 1 we Lwowie (1924). Awansowany 1 lipca 1925 r. na kpt. lek., w latach 1927-1932 był lekarzem i wykładowcą higieny. W 1934 r. w 6 Szpitalu Okręgowym. 1 stycznia 1935 r. awansował na mjr. lek. Wiosną 1939 r. naczelny lekarz 75 pp.
Podczas kampanii 1939 r. dowódca komp. sanitarnej nr 502 w 21 DPG. Brał udział m.in. w działaniach na Śląsku i Lubelszczyźnie.
W 1956 r. mieszkał w Krakowie, gdzie też pracował jako internista.
Dalsze jego losy są nieznane.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości, Krzyżem Walecznych, złotym i srebrnym Krzyżem Zasługi.
Księga pamięci kadetów II Rzeczypospolitej. Aneks, Warszawa 2006; Lista starszeństwa oficerów zawodowych korpusu sanitarnego 1934; „Monitor Polski” nr 140/1932; Obrona Lwowa 1-22 listopada 1918 t. 3, Lwów 1939; Polski Almanach Medyczny na rok 1956, Warszawa 1957; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.