Bojownikom niepodległości

Adolf Abramowicz

(1896–po 1938)

Abramowicz AdolfUrodził się 15 listopada 1896 r. w Białymstoku. Syn Konstantego i Stefanii z Konopków.

W czasie I wojny światowej w 1915 r. powołany do armii rosyjskiej.

Od 20 sierpnia 1918 r. w 5 Dywizji Syberyjskiej. Przydzielony do 1 psp, brał udział w walkach z bolszewikami w okolicach Ufy. 12 kwietnia 1919 r. przeniesiony do baonu szturmowego dywizji, uczestniczył w boju pod Tajgą. Po kapitulacji dywizji na stacji Klukwiennaja (10 stycznia 1920) nie poszedł do niewoli, lecz przedostał się do Japonii. Stamtąd przypłynął do Polski.

Wstąpił do Wojska Polskiego. W szeregach 63 pp brał udział w walkach z bolszewikami. 18 maja 1921 r. przeniesiony do rezerwy.

Pracował jako tkacz w rodzinnym mieście.

Zmarł po 1938 r.

Odznaczony Medalem Niepodległości.

Źródła

CAW, akta Medalu Niepodległości z 19 VI 1938; W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863-1938. Słownik biograficzny t. 1, Mińsk Mazowiecki-Warszawa-Kraków 2011; „Monitor Polski” 1938, nr 140.