Urodził się 13 stycznia 1885 r. w miejscowości Wołłowiczowce. Syn Adolfa i Marianny, z domu Wróblewskiej. Brat Walerii Dobrowolskiej-Bóbko (zob.).
Od roku 1917 w Kopciowie i okolicach tworzył struktury Polskiej Organizacji Wojskowej pod pseudonimem „Podbij-Dąb”. Był komendantem Obwodu Kopciowo-Kadysz. W czasie Powstania Sejneńskiego (23–23 sierpnia 1919) w Puszczy Nadniemeńskiej w miejscowości Kopciowo. kompania por. Adolfa Bóbki opanowała miasteczko, rozbroiła placówki litewskie w Wiesiejach i Serejach; biorąc ponad 60 jeńców i zdobywając sporo broni. Mając oparcie od południa w obszarze opanowanym przez Wojsko Polskie, partyzanci w Kopciowie, Wiesiejach i Serejach kontrolowali teren poza Linią Focha. Oddział Bóbki na kilka miesięcy ustanowił tzw. Republikę Kopciowską i póki starczyło sił, póty istniała tam Polska. W listopadzie 1919 r., po trzydniowych zaciętych walkach w rejonie Kadysza, w których dowodzony przez niego oddział stracił wielu zabitych, między innymi: Józefa Sotmika, Zygmunta Sitko, Wincentego Wojciechowskiego i Wiktora Krysiuka, wraz z resztką oddziału przeszła linię graniczną w rejonie majątku Świeck, chroniąc się po stronie polskiej.
W niepodległej Polsce zabiegał w ministerstwie rolnictwa II Rzeczypospolitej, aby powstańcom zapewnić środki do życia w Polsce. Dzięki jego staraniom wielu z nich otrzymało nadania ziemi w okolicach Sejn i zostali osadnikami wojskowymi.
Mieszkał w Suwałkach, gdzie w 12 lutego 1931 r. zawarł związek małżeński z Augustą Łajdakajtys. Był właścicielem biura podań.
Zmarł po 1931 r.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości.
„Monitor Polski” 1931, nr 179; Wiesław Jan Wysocki, Powstanie Sejneńskie 1919, Warszawa 2019; Powstanie-Sejnenskie-gotowe-low-res.pdf (augustow.org).