Adolf Brauner

Urodził się 7 czerwca 1893 r. w Stebniku pow. Drohobycz. Syn Beuzjona i Matyldy z Braunerów.
Ukonczył trzy lub cztery klasy szkoły powszechnej w rodzinnej wsi.
Od 1913 r. członek Polskich Drużyn Strzeleckich w Truskawcu.
Od 1914 r. pracował jako czeladnik w zakładzie stolarskim w Truskawcu.
W czasie I wojny światowej 15 sierpnia 1914 r. z Drużyną Bartoszową wyruszył do Legionu Wschodniego. Po jego rozwiązaniu w wrześniu wcielony do 3 pp LP, w stopniu szer. uczestniczył w kampaniach karpackiej, bukowińskiej, besarabskiej i wołyńskiej. Służył kolejno w 16, 14 i 6 komp. Podczas bitwy pod Kościuchnówką 5 lipca 1916 r. dostał się do niewoli rosyjskiej w okolicach Wołczecka. Do kraju powrócił w grudniu 1917 r.
Zgłosił się wówczas do kadry Polskiego Korpusu Posiłkowego. Po przejściu II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918) przedostał się do Truskawca, gdzie ukrywał się przed władzami austriackimi.
Po rozpadzie Austro-Węgier i zajęciu tych terenów przez Ukraińców ukrywał się do przybycia tam oddziałów polskich.
Od 10 maja 1919 r. w WP. Służył w stopniu szer. w baonie wartowniczym nr VI we Lwowie, a następnie w komp. borysławskiej nr 56. Wraz z nią wyruszył na Ukrainę. Po wojnie w 1921 r. zdemobilizowany.
Mieszkał w Borysławiu. Jako placowy pracował w kopalni nafty. Później zamieszkał w Kropiwniku Starym pow. Drohobycz.
Należał do Zw. Legionistów Polskich, Zw. Żydów Uczestników Walk o Niepodległość Polski i Zw. Ochotników Armii Polskiej w Borysławiu oraz do Zw. Strzeleckiego w Kropiwniku Starym. W połowie lat 30. pozostawał w trudnych warunkach materialnych, utrzymywał się ze sprzedaży mleka.
Zmarł po 1939 r.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości.