Bojownikom niepodległości

Adolf Gustaw Ulrych

1895–1940

Urodził się 23 lutego 1895 r. w Szczakowej pow. Chrzanów. Syn Antoniego i Józefy z Böhmów.

W czasie I wojny światowej jako uczeń szkoły realnej w stopniu szer. wstąpił do Legionów Polskich. Służył w 4 pp LP.

Od 1918 r. w WP - w Oddz. I DOGen Kraków oraz w Okręgowym Zakładzie Gospodarczym.

Zweryfikowany jako por. piech. z 1 czerwca 1919 i awansowany 1 lipca 1925 r. na kpt. piech., co najmniej od 1923 do 1935 r. służył w 50 pp. Od 1925 r. dowodził komp., a później plut. artylerii pułkowej. Wiosną 1939 r. był kierownikiem referatu uzupełnień KRU w Bochni.

Podczas kampanii 1939 r. po 17 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Starobielsku.

W kwietniu lub maju 1940 r. zamordowany w Charkowie.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości, Krzyżem Walecznych i srebrnym Krzyżem Zasługi, pośmiertnie (2007) awansował na mjr.

Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.

Źródła

Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa 2003; „Monitor Polski” nr 251/1931; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.