Adolf Samuel Buxbaum

Urodził się 13 listopada 1893 r. we Lwowie. Syn Markusa, właściciela mleczarni, i Toni z Mannów.
W 1911 r. ukończył VIII Gimnazjum w rodzinnym mieście. Studiował medycynę na Uniwersytecie Lwowskim. Należał do organizacji syjonistycznej Bnei Syjon, korporacji Macabra, sprawował funkcję prezesa Tow. Medyków Żydowskich i przewodniczącego Komitetu Wykonawczego Akademickich Instytucji Samopomocowych.
Członek Zw. Strzeleckiego.
W czasie I wojny światowej od sierpnia 1914 r. w Legionach Polskich. Początkowo sekcyjny w baonie uzupełniającym 1 pp LP por. Zygmunta Bobrowskiego, od 20 października podoficer sanitarny w 3 komp. I baonu 1 pp LP. Od 19 kwietnia 1915 r. asystent lekarza w baonie uzupełniającym kpt. Szczęsnego Rucińskiego. Chory, leczył się na tyłach. Następnie w I baonie 1 pp LP. Awansował do stopnia sierż. Ranny 6lipca 1916 r. podczas bitwy pod Kościuchnówką. Po krótkiej rekonwalescencji przydzielony do komp. uzupełniającej nr 1 i 23 lipca (?) przebywał w stacji zbornej LP w Kozienicach. Jesienią przeniesiony do komendy placu LP w Dęblinie. 1 listopada 1916 r. mianowany chor. san. 3 grudnia przydzielony do komp. uzupełniającej nr 1, 31 grudnia na czele grupy uzdrowieńców powrócił do 1 pp LP. Był kekarzem I baonu, a od 3 czerwca 1917 r. II baonu. W następstwie kryzysu przysięgowego 12 sierpnia zwolniony z Legionów, został wcielony do armii austro-wegierskiej.
Służył jako lekarz w II baonie 56 pp, a potem w szpitalu epidemiologicznym we Lwowie.
Od 22 listopada 1918 r. w WP. W składzie 5 pp leg do stycznia 1919 r. uczestniczył w walkach z Ukraińcami o Lwów. 10 stycznia przydzielony do szpitala zorganizowanego w gmachu politechniki we Lwowie, 16 czerwca został adiutantem i dowódcą oddziału sanitarnego w szpitalu zapasowym w Złoczowie. Od 3 stycznia 1920 r. przebywał na kursie medyków i lekarzy we Lwowie. Po jego ukończeniu z dniem 1 kwietnia objął funkcję lekarza baonu zapasowego 52 pp. 22 kwietnia odkomenderowany do kierownictwa bliżej nieokreślonego inspektoratu chorych. W listopadzie awansowany na kpt. san. 20 grudnia bezterminowo urlopowany, po czym 16 sierpnia 1922 r. przeniesiony do rezerwy. Zweryfikowany jako kpt. rez. plek. z 1 czerwca 1919 r.
Od 1921 r. kontynuował studia medyczne na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie i w 1924r. uzyskał dyplom lekarski.
Pracował jako lekarz w Radymnie, gdzie też był przewodniczącym Żydowskiej Gminy Wyznaniowej, przewodniczącym rady nadzorczej Kasy Kredytowej, radnym i członkiem Zarządu Miasta. Był też sekretarzem Zw. Strzeleckiego w Radymnie. Prawfopodobnie od 1937 r. pracował w Ubezpieczalni Społecznej we Lwowie. Członek Lwowskiej Izby Lekarskiej.
Należał do Zw. Legionistów Polskich (Koło 1 pp LP) oraz do lwowskiego koła Zw. Żydów Uczestników Walk o Niepodległość Polski.
Prawdopodobnie w 1939 r. zmobilizowany do WP. Po kampanii wrześniowej we Lwowie. Pracował w Ubezpieczalni Społecznej. Po wybuchu wojny niemiecko-sowieckiej (22 czerwca 1941) pozostał w tym mieście.
Najprawdiopodobniej zginął w 1942 r. w getcie we Lwowie.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości i trzykrotnie Krzyżem Walecznych.
Żonaty, miał córkę Ewę Henrykę (ur. 1927).