Urodził się 28 marca 1898 r. w Marklowicach na Śląsku Cieszyńskim. Syn Jakuba i Elżbiety z Błażejów. Od 1918 r. w WP. Służył w 31 pp. Uczestniczył w walkach z Czechami o Śląsk Cieszyński i w 1919 r. dostał się do niewoli. Zwolniony, w końcu roku brał udział w przygotowaniach do plebiscytu na terenie Śląska Cieszyńskiego. W 1920 r. przydzielony do 4 psp. Z dniem 1 października 1920 r. mianowany ppor. piech. Awansowany 1 października 1921 r. na por. piech., w 1923 r. pełnił służbę w Centralnej Szkole Podoficerów Piechoty nr 2 w Grudziądzu. Po jej likwidacji powrócił do 4 psp. W 1928 r. służył w 5 Brygadzie KOP, potem (1932 r.) w 3 baonie strzelców. Od 1933 r. w Centrum Wyszkolenia Piechoty w Rembertowie. Z dniem 1 stycznia 1936 r. awansował na kpt. piech. Od połowy września 1938 r. był zastępcą dowódcy Grupy III „Bielsko”, wchodzącej w skład Legionu Zaolziańskiego, prowadzącego działalność dywersyjną na tyłach oddziałów czeskich. Wiosną 1939 r. sprawował funkcję oficera poligonowego w tym centrum. Podczas kampanii 1939 r. po 17 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Starobielsku. W kwietniu lub maju 1940 r. zamordowany w Charkowie. Odznaczony Medalem Niepodległości i srebrnym Krzyżem Zasługi, pośmiertnie (2007) awansował na mjr. Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.
Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa 2003; „Monitor Polski” nr 63/1933; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.