Urodził się 25 lutego 1895 r. w Majdanie pow. Kolbuszowa. Syn Wojciecha i Marii z Rajewskich. Brat Stefana Marcelego (zob.).
Pracował jako kaflarz.
Od 8 sierpnia 1914 r. w oddziale J. Piłsudskiego i Legionach Polskich ps. „Stach”. Służył w 2 komp. V baonu I Brygady. Chory, w styczniu 1915 r. przebywał w szpitalu rezerwowym w Kętach. Następnie powrócił do oddzialu. Ranny podczas bitwy pod Konarami (16-23 maja 1915), po rekonwalescencji przeniesiony do żandarmerii polowej. W stopniu plut. w 1917 r. pełnił służbę w ekspozyturze żandarmerii w Warszawie.
Po kryzysie przysięgowym od września 1917 r. w Polskim Korpusie Posiłkowym. W następstwie przejścia II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918) internowany przez Austriaków w Huszt.
W niepodległej Polsce mieszkał w Krakowie.
Zmarł po 1933 r.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości.
J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914-1918 t. 1, Kraków, Warszawa, Zalesie Górne 2017; Lista chorych, rannych, zabitych i zaginionych legionistów do kwietnia 1915 roku, Oświęcim 1915; „Monitor Polski” nr 292/1933.