Urodził się 27 lutego 1897 r. w Skórcu pow. Siedlce. Syn Stanisława i Anny z Roguskich.
Współorganizator straży pożarnej w Skórcu.
W czasie I wojny światowej od 1 kwietnia 1918 r. w POW. W listopadzie 1918 r. uczestniczył w rozbrajaniu Niemców w Siedlcach.
Od 27 listopada 1918 r. w WP. Służył w 22 pp, uzyskując stopień kpr. 20 listopada 1919 r. przeniesiony do rezerwy.
Od 1920 r. pełnił służbę w policji. Był funkcjonariuszem na posterunku Motol w pow. drohickim, a potem w Kowlu i Kamieniu Koszyrskim. Awansował do stopnia st. posterunkowego. Ostatecznie pełnił służbę w Kobryniu.
Podczas kampanii 1939 r. funkcjonariusz na posterunku w Rudnikach w pow. prużańskim. Po 17 września dostał się do sowieckiej niewoli. Przebywał w obozie w Ostaszkowie.
Wywieziony na podstawie listy nr 023/3 z 10 kwietnia 1940 r., wkrótce potem został zamordowany w Twerze.
Odznaczony Medalem Niepodległości, pośmiertnie (2007) awansował na aspiranta.
Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.
W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863-1938. Słownik biograficzny t. 4, Mińsk Mazowiecki-Warszawa-Kraków 2012; S. Kordaczuk, Siedlecka Księga Chwały 1914-1944. Mieszkańcy regionu w walce o wolność i niepodległość, Siedlce 2018; Miednoje. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego t. 1, Warszawa 2006; „Monitor Polski” nr 177/1938.