Urodził się 20 lipca 1891 r. w Tarnowie. Syn Aleksandra i Anieli.
Studiował na Politechnice Lwowskiej. Od 1909 r. należał do „Zarzewia” we Lwowie. Następnie zamieszkał w Wiedniu.
W czasie I wojny światowej od 1914 r. w Legionach Polskich. Początkowo w stopniu kan. służył w 1 baterii, następnie jako plut. dowodził II półplut. 3 baterii I dyonu 1 part LP. Uczestniczył w działaniach w Karpatach i na Bukowinie aż do zniszczenia baterii pod Bałamutówką (10 maja 1915). Awansowany 1 maja 1916 r. na chor. art., od 10 września 1916 do 8 stycznia 1918 r. pełnił służbę w baterii szkolnej w Wiedniu.
Po kryzysie przysięgowym z lipca 1917 r. w Polskim Korpusie Posiłkowym. W następstwie przejścia II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918) internowany przez Austriaków w obozie w Dulfalvie.
Od 1918 r. w WP. Służył m.in. w Wojskowej Fabryce „Rzęsna Polska” i we wrześniu 1920 r. otrzymał stopień kpt. art. (z dniem 1 kwietnia). Wiosną 1922 r. przeniesiony do rezerwy. Zweryfikowany jako kpt. rez. art. z 1 czerwca 1919 r.
Ukończył studia na Politechnice Lwowskiej, uzyskując dyplom inżyniera. W latach 30. pracował jako inżynier kolejowy na dworcu w Drohobyczu, a potem we Lwowie.
Po II wojnie światowej zamieszkał we Wrocławiu.
Zmarł 6 lutego 1968 r. i został pochowany na Cmentarzu Komunalnym na Osobowicach we Wrocławiu.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości i dwukrotnie Krzyżem Walecznych.
H. Bagiński, U podstaw organizacji Wojska Polskiego 1908-1914, Warszawa 1935; W. Chocianowicz, Dzieje 1 Pułku Artylerii Lekkiej Legionów Józefa Piłsudskiego, Londyn 1967; J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich t. I, Kraków, Warszawa, Zalesie Górne 2017; W.K. Cygan, Oficerowie Legionów Polskich 1914-1917. Słownik biograficzny t. 1, Warszawa 2005; Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich, Warszawa 1917; „Monitor Polski” nr 260/1931; Rocznik oficerski 1923, 1924; Rocznik oficerski rezerw 1934; S. Rostworowski, Nie tylko Pierwsza Brygada t. 3, Warszawa 1993; K. Stepan, Prawie jak słownik, „Mars” t. 20/2006.