Bojownikom niepodległości

Aleksander Budrys–Budrewicz

(1895-po 1933)

Urodził się 26 lutego 1895 r. w Kalwarii na Litwie. Syn Bronisława i Anny Gutowskich.
Należał do skautingu i ZWC.
W czasie I wojny światowej należał do POW w Wilnie. Na przełomie 1916 i 1917 r. był zastępcą komendanta POW w Wilnie oraz jednocześnie komendantem szkoły podoficerskiej. W lutym (?) 1917 r. zatrzymany wraz z innymi peowiakami przez Niemców w lokalu szkoły w budynku przy rogu ul. Montwiłłowskiej i Pańskiej, wkrótce został zwolniony.
W niepodległej Polsce mieszkał w Wilnie. Pracował jako dziennikarz. Pracował w redakcji „Kuriera Wileńskiego”
Członek Zw. Peowiaków, od 17 maja 1931 r. członek zarządu Koła Wileńskiego. Członek Federacji Polskich Zw. Obrońców Ojczyzny.
Zmarł po 1933 r.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości.
Opublikował: Ze wspomnień peowiackich w Wilnie z r. 1916-1917, w: Polska Organizacja Wojskowa. Szkice i wspomnienia, Warszawa 1930.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 63/1933
Źródła

„Monitor Polski” nr 63/1933; „Peowiak” nr 7/1931.