Urodził się 12 lipca 1884 r. w Radzyniu Podlaskim. Syn Marcina.
Ukończył czteroklasową szkołę rzemieślniczą w Warszawie, po czym pracował jako blacharz.
Od 1903 r. członek PPS dzielnicy Dolnej, od 1904 r. należał do OB. Brał udział w wielu akcjach bojowych m.in. 1 maja 1905 r. w zamachu bombowym na patrol kozacki w Warszawie. Aresztowany 3 października pod zarzutem udziału w akcji uwolnienia S. Okrzei, został osadzony w X pawilonie warszawskiej cytadeli. Torturowany w śledztwie, wyrokiem Wojskowego Sądu Okręgowego w Warszawie został skazany na karę śmierci, zamienioną 30 listopada 1906 r. na 15 lat katorgi. W grudniu przeniesiony do więzienia mokotowskiego, w marcu 1907 r. został wywieziony do więzienia Butyrki w Moskwie. Wobec choroby (gruźlica) w drugiej połowie 1908 r. przeniesiony do szpitala więziennego w Moskwie.
Tam zmarł 5 kwietnia 1909 r.
Pośmiertnie odznaczony Krzyżem Niepodległości z mieczami.
B. Gadomski, w: Słownik Biograficzny Działaczy Polskiego Ruchu Robotniczego t. 2, Warszawa 1987; „Monitor Polski” nr 300/1930.