Aleksander Izdebski

Urodził się 24 lutego 1898 r. w Żytomierzu.
Studiował w Dońskim Kursie Handlowym.
W czasie I wojny światowej powołany do armii rosyjskiej, służył w pułku huzarów czernigowskich.
W grudniu 1917 r. wstąpił do polskiego baonu strzelców w Rostowie nad Donem. Od lutego 1918 r. żołnierz 2 szw. pułku ułanów (potem: 14 puł) 4 DStrz. Razem z nim w czerwcu 1919 r. powrócił do kraju. W pułku tym służył do sierpnia. Następnie w Szkole Jazdy w Przemyślu. Następnie elew Szkoły Podchorążych. Mianowany 1 października 1919 r. ppor. kaw., w maju 1920 r. otrzymał przydział do 5 psk. Jako dowódca plut. brał udział w walkach z bolszewikami. Z dniem 1 października 1920 r. awansował na por. kaw. Objął wówczas dowództwo szw.
W pułku tym pełnił służbę aż do czerwca 1930 r. Następnie przydzielony do Doświadczalnej Grupy Pancerno-Motorowej w Modlinie, sprawował funkcję dowódcy plut. Awansowany 1 stycznia 1931 r. na rtm. kaw., został dowódcą szw. Od 1 września dowódca komp. w 3 pułku pancernym. Od marca 1934 r. dowódca komp. W Doświadczalnym Baonie Pancerno-Motorowym w Centrum Wyszkolenia Czołgów i Samochodów Pancernych. Od października 1936 do września 1937 r. sprawował funkcję instruktora. W październiku przydzielony do 1 Grupy Pancernej, wobec choroby funkcji tej nie objął. Od stycznia 1938 r. w referacie ogólnym Dowództwa Broni Pancernych MSWojsk. Awansowany 19 marca 1938 r. na mjr. br. panc. Został przeniesiony do referatu motoryzacji (od października był jego kierownikiem). Od marca 1939 r. przebywał na kursie broni pancernej dla oficerów sztabowych. Na początku sierpnia został kierownikiem referatu organizacyjnego Dowództwa Broni Pancernych MSWojsk.
Na tym stanowisku wziął udział w kampanii wrześniowej. Po agresji sowieckiej z 17 września przeszedł do Rumunii, gdzie został internowany. Następnie w listopadzie dotarł do Francji, gdzie w lutym 1940 r. objął stanowisko referenta wyszkolenia w Szefostwie Broni Pancernej sztabu NW. Podczas kampanii francuskiej w czerwcu został szefem Broni Pancernej I eszelonu II rzutu sztabu NW. Ewakuowany do Wlk. Brytanii, został szefem służby samochodowej Oddz. Zaopatrzenia sztabu NW. Następnie zastępca dowódcy 4 baonu czołgów oraz szef sztabu zgrupowania Broni Pancernej w Crawford. Od października zastępca dowódcy I/1 pczołgów (65 baonu czołgów), w listopadzie 1942 r. został jego dowódcą. Po przeformowaniu baonu objął stanowisko dowódcy 3 pułku pancernego i stał na jego czele aż do jego rozformowania. W marcu 1944 r. awansował na ppłk. br. panc.
Po demobilizacji zamieszkał w Wlk. Brytanii. W 1964 r. awansował do stopnia płk. br. panc.
Zmarł 5 listopada 1977 r. w Londynie i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Gunnersbury.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości, Polonia Restituta 4 (?) kl., Krzyżem Walecznych i srebrnym Krzyżem Zasługi.