Urodził się 23 lipca 1887 r. w Wilnie. Syn Jana i Marii z Kiełczewskich. Brat Tadeusza (zob.).
Ukończył gimnazjum w Jekaterynburgu, a następnie Instytut Inżynierii Komunikacyjnej w Petersburgu (1912 r.).
W 1918 r. organizował Zw. Kolejarzy – Polaków na Syberii.
Od 1919 r. pełnił służbę w 5 Dywizji Syberyjskiej. Po jej kapitulacji (10 stycznia 1920) dostał się do niewoli bolszewickiej. Więziony w Omsku. W 1921 r. powrócił do kraju.
W latach 1926-1927 organizował Bank Spółdzielczy „Praca” w Łowiczu. Następnie w Ministerstwie Komunikacji. Był st. referentem Biura Projektów i Studiów PKP. W 1930 r. został inspektorem ministerialnym Głównej Inspekcji Komunikacji w VI stopniu służbowym. Później był naczelnikiem służby drogowej DOKP w Katowicach.
Należał do organizatorów Partii Pracy. W 1928 r. był okręgowym komisarzem wyborczym do sejmu.
Działacz społeczny: w latach 1930-1933 prezes i członek zarządu głównego Kolejowego PW. Był także wiceprezesem zarządu głównego Zw. Inżynierów Kolejowych w Warszawie, I wiceprezesem oraz członkiem głównej komisji rewizyjnej Naczelnej Organizacji Inżynierów Kolei Państwowych w Katowicach.
Zmarł w 1961 r. i został pochowany na cmentarzu Zakładu Ociemniałych w Laskach kwat. B.
Odznaczony Medalem Niepodległości.
Żonaty (od 1917 r.) z Heleną Augustowską.
„Inżynier Kolejowy” nr 6/1930; S. Łoza, Czy wiesz kto to jest?, Warszawa 1938; „Monitor Polski” nr 64/1932.