Aleksander Jan Łubieński

Urodził się 6 sierpnia 1894 r. w Warszawie. Syn Władysława i Leonii z Goldstandów.

Ukończył gimnazjum filologiczne w Warszawie.

W czasie I wojny światowej w 1915 r. powołany do służby w armii rosyjskiej. Z dniem 1 października 1916 r. mianowany chor. kaw. W 1917 r. przeszedł do I Korpus Polskiego w Rosji. Z dniem 27 lipca 1918 r. awansował na por. kaw. Po demobilizacji korpusu w 1918 r. powrócił do kraju.

Po 1918 r. w WP. Od września do grudnia 1919 r. był słuchaczem wojennego kursu Szkoły Sztabu Generalnego w Warszawie.

Zweryfikowany jako rtm. kaw. z 1 czerwca 1919 r., był attaché wojskowym w Helsinkach. W latach 1924-1925 przebywał na IV kursie doszkolenia WSWoj w Warszawie. W 1928 r. w Oddz. II Sztabu Generalnego. Awansowany 1 stycznia 1929 r. na mjr. dypl. kaw., w latach 1929-1933 sprawował funkcję zastępcy attaché wojskowego w Paryżu. 30 czerwca 1933 r. przeniesiony do rezerwy.

Od 1 stycznia 1933 r. w MSZ, w którym od 1 lipca jako radca ministerialny w VI st. służbowym pracował w protokole dyplomatycznym.  Od 1 lutego 1934 r. kierownik referatu, od 1 sierpnia 1935 r. sprawował funkcję zastępcy dyrektora protokołu dyplomatycznego, a od 1 stycznia 1939 r. był p.o. jego dyrektora.

Po kampanii 1939 r. na obczyźnie.

Zmarł 26 lutego 1951 r. w Republice Południowej Afryki.

Odznaczony dwukrotnie Krzyżem Walecznych, złotym i srebrnym Krzyżem Zasługi, Medalem Niepodległości, Krzyżem Zasługi Wojsk Litwy Środkowej, afgańskim orderem Niepodległości 2 kl., austriackim Krzyżem Zasługi 2 kl., czechosłowackim orderem Białego Lwa 4 kl., estońskim orderem Orła 3 kl., fińskim orderem Białej Róży 4 kl., francuską Legią Honorową 4 i 5 kl. oraz orderem du Nichan Iftikhar de Tunis 3 kl., jugosłowiańskim orderem św. Sawy 4 i 5 kl., łotewskim orderem Trzech Gwiazd 4 kl. rumuńskim orderem Gwiazdy Rumunii 2 kl., szwedzkim orderem Wazy 2 kl., węgierskim Krzyżem Zasługi 2 kl.

Żonaty (od 11 I 1926) z Haliną Wisłocką.