Urodził się 17 maja 1903 r. w Drohobyczu. Syn Rajmunda (zob.) i Emmy z Schoenbeck de Zoellner. Brat Romana Czesława (zob.).
Należał do POW.
Od 1919 (?) r. w Wojsku Polskim. Po wojnie z bolszewikami w rezerwie. Z dniem 1 lipca 1925 r. mianowany ppor. sam., 1 stycznia 1936 r. awansował na por. rez. sam.
Ukończył gimnazjum w Drohobyczu i studia na Wydziale Rolniczo-Leśnym Politechniki Lwowskiej, uzyskując dyplom inżyniera leśnika.
W niepodległej Polsce mieszkał w Dohobyczu, a także był dyrektorem domu zdrojowego w Truskawcu.
W 1939 r. zmobilizowany do Wojska Polskiego, po 17 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Starobielsku.
W kwietniu lub maju 1940 r. zamordowany w Charkowie.
Odznaczony Medalem Niepodległości, pośmiertnie (2007) awansował na kpt.
Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej Wojska Polskiego w Warszawie.
Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa 2003; M. Kałuski, Znani Polacy urodzeni w Drohobyczu, „Biuletyn Stowarzyszenia Przyjaciół Ziemi Drohobyckiej” nr 19/2016; A. Lenkiewicz, Kawalerowie Polski Niepodległej z „Listy Katyńskiej”, bmrw; „Monitor Polski” nr 258/1933; Rocznik oficerski rezerw 1934; R. Rybka, K. Stepan, Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935–1939, Kraków 2003.
