Urodził się 25 lutego 1895 r. w Garwolinie. Syn Stanisława i Józefy.
Pracował jako nauczyciel ludowy w Miastkowie.
W czasie I wojny światowej od 5 sierpnia 1915 r. w Legionach Polskich. Służył w 1 komp. VI baonu 7 pp LP. Po likwidacji pułku w końcu września 1916 r. wcielony z baonem do 1 pp LP (II baon). Potem w 2 komp. III baonu 1 pp LP. Uzyskał stopień st. szer.
Po 1918 r. w Wojsku Polskim. Służył w 22 pp. Zweryfikowany jako kpt. piech. z 1 czerwca 1919 r., w 1923 r. był gospodarczem Centralnej Szkoły Podoficerów Zawodowych Piechoty nr 2 (w likwidacji) w Grudziądzu. Następnie ponownie w 22 pp. W latach 1927–1929 studiował w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie. Po ukończę iu szkoły od 23 sierpnia 1929 r. był szefem sztabu Brygady KOP „Grodno”. Awansowany 1 stycznia 1930 r. na mjr. dypl. piech., stanowisko to zajmował do 3 sierpnia 1931 r. Następnie w Oddz. I Sztabu Głównego. W 1932 r. służył w 39 pp, a w 1935 r. ponownie w Sztabie Głównym. Awansowany 19 marca 1937 r. na ppłk. dypl. piech., wiosną 1939 r. był zastępcą dowódcy 44 pp.
Podczas kampanii 1939 r. szef Oddz. I i jednoczenie Oddz. IV sztabu Armii „Kraków”. Uczestniczył w działaniach wojennych od okolic Krakowa po Lubelszczyznę. Po kapitulacji armii pod Tomaszowem Lubelskim (20 września) dostał się do niewoli niemieckiej. Przebywał w niej m.in. w oflagu VII A w Murnau. Uwolniony w 1945 r.
Po wojnie zamieszkał w Stanach Zjednoczonych.
Zmarł w sierpniu 1958 r.
Odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl., Krzyżem Niepodległości, orderem Polonia Restituta 5 kl., trzykrotnie Krzyżem Walecznych i złotym Krzyżem Zasługi.
W. Chocianowicz, W 50 lecie powstania Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, Londyn 1969; L. Głowacki, Działania wojenne na Lubelszczyźnie w roku 1939, Lublin 1986; „Monitor Polski” nr 251/1931; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.