Bojownikom niepodległości

Aleksander Laczysław

(1885-1955)

Urodził się 2 lutego 1885 r. w Pabianicach. Syn Samuela i Władysławy z Mikulskich.

Ukończył szkołę handlową w Pabianicach. Organizował kółka samokształceniowe i bibliotekę oraz przechowywał nielegalne wydawnictwa. Należał do PPS i (od 1905 r.) jej Organizacji Bojowej W 1905 r. zbiegł do Galicji.

Tam podjął studia na Uniwersytecie Jagiellońskim. Następnie wyjechał do Zurichu, gdzie kontynuował studia. W 1908 r. powrócił do kraju. Aresztowany przez władze rosyjskie, był więziony w Łodzi. Po zwolnieniu wyjechał do Zurychu, a potem do Stanów Zjednoczonych, gdzie pracował w dziennikarstwie polskim oraz w przedsiębiorstwach przemysłowych i bankowych. Od 1911 r. był zatrudniony w oddziale fabryki „International Harvester Co” w Moskwie.

W czasie I wojny światowej od 1915 r. pracował w Zakładach Sormowskich, gdzie zorganizował Dom Polski i był jego prezesem. W 1924 r. powrócił do Polski.

W niepodległej Polsce mieszkał w Warszawie. Organizator i przez dwa lata dyrektor handlowy spółdzielni Zdobycz Robotnicza. Pracował w „Polsce Zbrojnej”, w końcu lat 30. był dyrektorem administracyjnym.

Podczas II wojny światowej był współpracownikiem prasy konspiracyjnej.

Po wojnie pracował jako inspektor Komisji Planowania Gospodarczego.

Zmarł 28 sierpnia 1955 r. w Zakopanem i został pochowany na Nowym Cmentarzu kwat. I.

Odznaczony Medalem Niepodległości i srebrnym (?) Krzyżem Zasługi.

Żonaty (od V 1914) z Marią Czuprykowską.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 93/1937
Źródła

S. Łoza, Czy wiesz kto to jest?, Warszawa 1938; „Monitor Polski” nr 93/1937; S. Saładaj, W domu piszczała bieda, www.um.pabianice.pl/artykul/110/167/w-domu-piszczala-bieda [dostęp 27 VII 2021].