Urodził się 1 października 1898 r. we Lwowie. Syn Schulmina i Berty z d. Hamer.
W czasie I wojny światowej w armii austro-węgierskiej. Uzyskał stopień podoficerski.
Od 3 listopada 1918 r. w stopniu kpr. uczestniczył w walkach z Ukraińcami o Lwów ps. „Retpal”. Był żołnierzem odcinka V (Szkoła Konarskiego).
Po wyparciu przeciwnika z miasta 25 listopada wcielony do II baonu 1 pstrz lwowskich (potem: 38 pp). Awansował kolejno do stopnia sierż. Przeniesiony do 14 puł, a następnie do szpitala rejonowego w Brzeżanach. Później służył (jako dentysta) w szpitalu okręgowym nr VII i w Brześciu nad Bugiem. Podczas walk z bolszewikami został ranny.
Po demobilizacji zamieszkał we Lwowie. Pracował jako technik dentysta.
Przewodniczący żydowskiej grupy BBWR, sekretarz prezydium dentystów Małopolski Wschodniej. Należał do Zw. Obrońców Lwowa oraz Zw. Strzeleckiego.
Zmarł po 1939 r.
Odznaczony Krzyżem Walecznych oraz Medalem Niepodległości.
„Monitor Polski” nr 258/1933; Obrona Lwowa 1-22 listopada 1918 t. 3, Lwów 1939; Żydzi bojownicy o niepodległość Polski, Lwów 1939.