Bojownikom niepodległości

Aleksander Obertyński

(1894–1953)

Urodził się 5 października 1894 r. w majątku Poczapińce na Podolu. Syn Aleksandra i Anastazji z Rożniatowskich.

W niepodległej Polsce (po 11 listopada 1918) służył w Wojsku Polskim. W składzie 2 Pułku Szwoleżerów brał udział w wojnie z Rosją bolszewicką 1919–1920. W sierpniu 1920 r. był zastępcą dowódcy 11 Pułku Szwoleżerów Granicznych. Po wojnie w rezerwie. Zweryfikowany jako rtm. rez. kaw. z 1 czerwca 1919 r., z dniem 19 marca 1939 r. awansował na mjr. rez. kaw. Mieszkał w Mławie.

Podczas II wojny światowej brał udział w konspiracji w szeregach AK ps. „Pobóg”. Uczestnik powstania warszawskiego 1944 r. Służył w sztabie I Obwodu „Radwan (Śródmieście) Warszawskiego Okręgu Armii Krajowej. Walczył na terenie Śródmieścia Północ. Awansował do stopnia ppłk. rez. kaw. Następnie w sztabie 28 DP AK im. Stefana Okrzei.

Zmarł 21 lipca 1953 r. Pochowany na Cmentarzu Parafialnym na Powązkach w Warszawie kwat. 93.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości i Krzyżem Walecznych.

Źródła

„Monitor Polski” 1937, nr 64; Rocznik oficerski 1923, 1924; Rocznik oficerski rezerw 1934; R. Rybka, K. Stepan, Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935–1939, Kraków 2006.