Bojownikom niepodległości

Aleksander Ogrodnik

(1897–1977)

Urodził się 12 grudnia 1897 r. w Sosnowcu. Syn Wawrzyna i Wiktorii.

Podczas I wojny światowej należał do Polskiej Organizacji Wojskowej ps. „Bujnicki”.

W niepodległej Polsce po 11 listopada 1918 r. służył w Wojsku Polskim. Zweryfikowany jako por. piech. z 1 czerwca 1 czerwca 1921 r., co najmniej od 1923 r. służył w 31 pp. Z dniem 1 stycznia 1933 r. otrzymał stopień kpt. piech. Był dowódcą komp., zastępcą oficera mobilizacyjnego, a wiosną 1939 r. sprawował funkcję adiutanta pułku.

Na tym stanowisku (w ramach Armii „Łódź”) wziął udział w kampanii wrześniowej 1939 r. Po zakończeniu walk podjął działalność konspiracyjną w szeregach ZWZ ps. Szulc”. Był organizatorem i od grudnia komendantem Obwodu Sieradzkiego ZWZ. 22 czerwca 1940 r. aresztowany przez Niemców. Nierozpoznany, został osadzony w obozie koncentracyjnym w Sachsenhausen. Uwolniony w 1945 r., powrócił do kraju.

Zamieszkał w Pabianicach.

Zmarł w 1977 r. w Pabianicach.

Odznaczony Medalem Niepodległości i srebrnym Krzyżem Zasługi.

Żonaty z Marianną Wandą Freisler, miał dwoje dzieci między innymi córkę Aleksandrę zamężną Debich.

Źródła

„Monitor Polski” 1937, nr 64; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928,1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.