Bojownikom niepodległości

Aleksander Około–Kułak

(1870–1954)

Urodził się 9 września 1870 r. w Warszawie. Syn Piotra i Ludwiki z Hirschfeldów.

Ukończył studia, uzyskując dyplom inżyniera.

Działacz socjalistyczny w latach 1892–1908 ps. „Ok”. W grudniu 1905 r. został członkiem Komisji Organizacyjnej Związków Zawodowych w Warszawie.

Od 31 lipca 1915 r. pozostawał w służbie państwowej. Członek Komitetu Obywatelskiego m. Warszawy.

W niepodległej Polsce (po 11 listopada 1918) mieszkał w Warszawie. W sierpniu 1919 r. sprawował w zastępstwie funkcję naczelnika Policji Państwowej m.st. Warszawy. Pracował w służbie państwowej do 1 lipca 1924 r.

Był radnym miejskim.

Po II wojnie światowej pozostawał bez środków do życia, w związku z czym 21 września 1949 r. zwrócił się do prezydenta Bolesława Bieruta o przyznanie mu emerytury.

Zmarł 28 kwietnia 1954 r.

Odznaczony Medalem Niepodległości.

Żonaty z Heleną Aleksandrą Moczarską, miał z nią sześcioro dzieci między innymi córki zamężną Jurkowską i zamężną Janiszewską.

Źródła

H. Kiepurska, Warszawa w rewolucji 1905–1907, Warszawa 1974; „Monitor Polski” 1938, nr 177.