Bojownikom niepodległości

Aleksander Otto

(1891–1940)

Urodził się 25 maja 1891 r. w Będzinie. Syn Aleksandra i Marii z Modelskich.

Studiował na politechnice w Niemczech.

Podczas I wojny światowej w Legionach Polskich. Służył w 5 pp LP.

Od 1918 r. w WP. Absolwent Szkoły Podchorążych w Warszawie (1919). W składzie 35 pp brał udział w wojnie z bolszewikami. Następnie w rezerwie. Z dniem 1 lipca 1925 r. mianowany ppor. rez. piech.

W niepodległej Polsce (po 11 listopada 1918) mieszkał w Dąbrowie Górniczej lub Będzinie. Pracował jako nauczyciel.

W 1939 r. zmobilizowany do WP, po 17 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Kozielsku.

Wywieziony na podstawie listy nr 040/2 z 20–22 kwietnia 1940 r., wkrótce potem został zamordowany w lesie katyńskim.

Odznaczony Medalem Niepodległości, pośmiertnie (2007) awansował na por.

Żonaty z Leokadią Stypulską.

Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.

Źródła

Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa 2000; „Monitor Polski” 1938, nr 140; Rocznik oficerski rezerw 1934.