Bojownikom niepodległości

Aleksander Romuald Bogobowicz

(1899–1940)

Urodził się 7 lutego 1899 r. w Strzemieszycach Wielkich pow. Będzin. Syn Władysława i Marii z Łypaczewskich.
Ukończył szkołę realną w Sosnowcu, gimnazjum w Częstochowie i Wydz. Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego.
W czasie I wojny światowej w latach 1916-1918 należał do POW ps. „Konrad”. Pracował też w Dep. Wojskowym NKN w Dąbrowie Górniczej.
Od 1918 r. w WP. Służył w 27 pp. Po wojnie w 1921 r. przeniesiony do rezerwy. Zweryfikowany jako ppor. rez. piech. z 1 czerwca 1919 r. i awansowany 2 stycznia 1932 r. na por. rez. piech.
Po ukończeniu studiów pracował jako adwokat w Częstochowie.
Należał do Zw. Peowiaków, Zw. Rezerwistów, Tow. Popierania Budowy Szkół Powszechnych, Tow. Przyjaciół m. Częstochowy, Zw. Straży Pożarnych.
W 1939 r. zmobilizowany do WP, po 17 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Kozielsku.
Wywieziony na podstawie listy z 2 kwietnia 1940 r., wkrótce potem został zamordowany w lesie katyńskim. Odznaczony Medalem Niepodległości i srebrnym Krzyżem Zasługi, pośmiertnie (2007) awansował na kpt.
Był żonaty.
Tablica poświęcona jego pamięci znajduje się w katedrze polowej WP w Warszawie.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 212/1933
Źródła

Katyń. Księga Cmentarna. Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa 2000; S. Łoza, Czy wiesz kto to jest?, Warszawa 1938; „Monitor Polski” nr 212/1933; Rocznik oficerski 1923, 1924; Rocznik oficerski rezerw 1934.