Urodził się 28 maja 1897 r. w Czelabińsku w Rosji. Syn Juliana i Stefanii z Sawickich.
W latach 1908-1915 uczył się w głównej szkole kolejowej w Pietropawłowsku. W tym też roku wyjechał do Moskwy, gdzie studiował na wyższych kursach elektrotechnicznych.
W czasie I wojny światowej 23 marca 1916 r. powołany do armii rosyjskiej. Przydzielony do 4 Brygady Rosyjskiego Korpusu Ekspedycyjnego Armii Wschodniej, w składzie 2 komp. 8 specjalnego pp został wysłany na front francuski. Brał udział we walkach w Francji, a także w operacji specjalnej w Macedonii.
W 1918 r. wstąpił do Armii Polskiej we Francji. Wraz z nią wiosną 1919 r. powrócił do kraju.
Brał udział w walkach z Ukraińcami na terenie Wołynia, a późnym latem lub jesienią 1919 r. został skierowany w celach wywiadowczych na wschód. Z głębi Rosji wrócił do Polski eszelonami rosyjskiej armii. W 1922 r. został przeniesiony do rezerwy.
Pracował w radiostacji w Baranowiczach, a od 1925 r. w Wilnie w 2 plut. radiotelegraficznym. W 1930 r. przeniesiony do pracy w radiostacji w Lidzie, pozostając etatowo w składzie tego plut. Pracuje jako radiotelegrafista (pracownik cywilny) na stanowisku III Kategorii Państwowej Służby Administracyjnej.
Podczas II wojny światowej w czasie okupacji sowieckiej (1939-1941) pracował jako urzędnik na kolei (tzw. techkontorszczyk), a podczas okupacji niemieckiej (1941-1944) jako pracownik fizyczny przy robotach ziemno-kanalizacyjnych.
W 1945 r. z rodziną przyjechał na Ziemie Odzyskane i zamieszkał w Świebodzinie. Pracował w Urzędzie Likwidacyjnym, w Gminnej Spółdzielni i Państwowej Spółdzielni Spożywców, a także w zakładach przemysłowych i innych instytucjach państwowych jako pracownik umysłowy. W 1957 r. przeszedł na rentę.
Zmarł 24 maja 1963 r. w Świebodzinie i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Komunalnym kwat. F.
Odznaczony Medalem Niepodległości i srebrnym Krzyżem Zasługi.
Żonaty z Olgą Surzyńską, miał synów Ryszarda (1922-1941), zabitego przez Sowietów, Romualda Brunona (1926-1993) i córkę Mirosławę (ur. 1942) zamężną Dzieciaszek.
„Monitor Polski” 1933, nr 235; Życiorys opracowany przez wnuka Jerzego Rożanowskiego.
