Bojownikom niepodległości

Aleksander Uchnast

1849–1939

Aleksander UchnastUrodził się 28 stycznia 1849 r. w Pradłach koło Olkusza. Syn Antoniego i Franciszki z Będkowskich.

Uczestnik powstania styczniowego w oddziale kpt. A. Denisiewicza. Brał udział w bitwie pod Opatowem (20 lutego 1864), podczas której został ciężko ranny w prawe ramię. Leczył się w klasztorze w Kurozwękach, gdzie został schwytany. Przez kilka miesięcy przebywał w ciężkim więzieniu w Sandomierzu. Jako nieletni uwolniony.

Zamieszkał w Pradłach, pozostawał pod dozorem policji.

Ukończył gimnazjum w Radomiu oraz kursy pedagogiczne, po czym od 1873 r. pracował jako nauczyciel w szkołach ludowych. Uczył w Szańcu, Strożyskach i Wełczu.

W 1905 r. z powodu pracy niepodległościowej w szkole w Szańcu był aresztowany przez policję rosyjską. W czasie I wojny światowej jako nauczyciel w Strożyskach organizował werbunek do Legionów Polskich.

W niepodległej Polsce zweryfikowany jako ppor. weteran.

W 1925 r. przeszedł na emeryturę. Mieszkał w Busku-Zdroju.

Zmarł 3 stycznia 1939 r. i został pochowany na cmentarzu w Busku-Zdroju.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości z mieczami i orderem Polonia Restituta 4 kl.

Żonaty ze Stanisławą Ochocką, miał synów Stefana oraz Jana i córkę Bronisławę.

Jego imię nosi ulica w Busku-Zdroju.

Źródła

A. Koszowy, A. Siwek, A. Wicka, T. Zachara, Powstanie styczniowe. Mogiły i miejsca pamięci t. II, Warszawa 2013; „Monitor Polski” nr 260/1930; Rocznik oficerski 1932; Rok 1863. Za naszą wolność i waszą, Warszawa 1938; Zgon trzech weteranów 1863 r., „Naród i Wojsko” nr 2/1939.