(?–po 1937)
W czasie I wojny światowej (jako siostra miłosierdzia) w I Korpusie Polskim. Służyła jako siostra miłosierdzia w szpitalu w Tichniczach. W marcu 1918 r., po zajęciu miasta przez bolszewików, personel szpitala został wymordowany – ocalały jedynie cztery siostry z oddziału zakaźnego. Po tygodniu wraz z pozostałymi siostrami i chorymi wyjechała do Rohaczewa, skąd mimo odmrożeń przedostała się z nimi do Mińska Litewskiego. Tam dołączyła do oddziałów I Korpusu Polskiego.
Zmarła po 1937 r.
Odznaczona Krzyżem Walecznych i Medalem Niepodległości.
Źródła
„Monitor Polski” nr 259/1937; I. Ziemiański, Praca kobiet w P.O.W.-Wschód, Warszawa 1933.