Aleksandra Bukowiecka z Dzierżykraj–Morawskich

Urodziła się 8 grudnia 1890 r. w Oporowie pow. Leszno Wielkopolskie. Córka Ignacego, ziemianina, i Julietty z Łubieńskich.
Uczyła się w gimnazjum SS. Urszulanek w Kołomyi, gdzie w październiku 1910 r. uzyskała maturę.
Była dwukrotnie aresztowana, po czym zwalniana po interwencjach ojca. Wakacje poświęcała na naukę dzieci w Oporowie języka polskiego i katechizmu.
Od 1917 r. tworzyła ogniwa Zw. Oświatowego Młodzieży. W listopadzie tego roku zorganizowała wycieczkę legionistów do Wielkopolski. Od jesieni 1918 r. współorganizowała Rady Ludowe i oddziały powstańcze w okolicach Krzywinia i Cichowa.
Jak wspominał Z. Pawłowski Wydatnej pomocy doznała organizacja ze strony pani A. Bukowieckiej, właścicielki Cichowa. Już od samego zarania, kiedy nadeszła wieść o rewolucji, mieliśmy dzięki zdecydowanemu stanowisku tej idealistki i gorącej patriotki dane do rozporządzania lokalami, gościńcami i stajniami w Czchowie, co ułatwiło nam pracę i komunikowanie się z okolicą.
Podczas powstania wielkopolskiego organizowała punkty opatrunkowe, finansowała organizację wojska, zaopatrywała oddziały w żywność.
W niepodległej Polsce działała w związkach powstańczych.
Podczas kampanii 1939 r. zorganizowała przyfrontową izbę chorych. Aresztowana we wrześniu przez funkcjonariuszy gestapo z Kościana, 25 listopada została przewieziona do obozu w Forcie VII w Poznaniu.
Zamordowana 12 kwietnia 1940 r.
Odznaczona Medalem Niepodległości.
Zamężna (od 23.X.1910 r.) z Mieczysławem Bukowieckim, miała z nim synów Augusta (1911-1940), Ignacego (1912-1939), Leona Samuela Hieronima (ur. 1916) i Juliana (ur. 1929) oraz córki Jadwigę (ur. 1919) i Natalię (1924-1980).