Urodził się 31 lipca 1895 r. Zawodziu (obecnie część Katowic). Syn Alojzego i Anny z Millerów.
Od 1918 r. mieszkał w Bieruniu Starym. Od 1919 r. pracował na kopalni, a potem w fabryce materiałów wybuchowych w Bieruniu Starym.
Uczestnik III powstania śląskiego (1921). Ranny pod Koźlem.
W niepodległej Polsce mieszkał w Bieruniu Starym. Na skutek rany uznany za inwalidę z 45% utratą zdrowia. Pobierał rentę inwalidzką.
Członek Zw. Powstańców Śląskich. Sprawował funkcję kasjera.
Po kampanii 1939 r. aresztowany przez Niemców. Wywieziony do obozu koncentracyjnego w Buchenwaldzie, a od 26 października 1942 r. do Dachau.
Odznaczony Medalem Niepodległości.
Żonaty, miał sześcioro dzieci.
R. Kaczmarek, Kiedy wojna była codziennością. Bieruń Stary 1939–1945, www.bierun.pl (dostęp11 IV 2017); „Monitor Polski” nr 177/1938.