Urodził się 28 czerwca 1892 r. w Warszawie. Syn Stanisława, szewca uczestnika rewolucji 1905–1907 i Leokadii ze Sztautyngierów. Brat Eugeniusza (zob.).
W roku 1904 ukończył szkołę początkową w Łodzi, po czym terminował u ślusarza, zostając w roku 1908 czeladnikiem. Następnie pracował w fabryce braci Fryderyka i Gustawa Wilhelma Lange. W latach 1909–1915 uczestniczył w działalności oświatowej na terenie Łodzi.
Po wybuchu I wojny światowej w latach 1914–1915 należał do Milicji Obywatelskiej w Łodzi. Po zajęciu miasta przez Niemców w lipcu 1915 r. wysłany przymusowo na roboty do Niemiec. Przez dwa lata pracował w fabrykach metalowych w Kolonii, będąc jednym z organizatorów życia społecznego i narodowego wśród przymusowych wychodźców. W grudniu 1917 r. nielegalnie powrócił do Łodzi. Wstąpił do Polskiej Partii Socjalistycznej, zostając kierownikiem techniki partyjnej i członkiem Pogotowia Bojowego PPS przyjął pseudonim „Spokojny”. Uczestniczył w obronie wykrytej przez Niemców drukarni (25/26 lipca 1918) w czasie której zginęło dwóch policjantów. Zagrożony aresztowaniem został przeniesiony do Warszawy, gdzie pracował w laboratorium PPS przy wyrobie bomb i petard. Zmarł 15 października 1918 r. na gruźlicę której nabawił się będąc w Niemczech.
Pośmiertnie odznaczony Medalem Niepodległości.
E. Ajnenkiel, w: Słownik Biograficzny Działaczy Polskiego Ruchu Robotniczego t. I, Warszawa 1985; W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863–1938 Słownik biograficzny t. 1, Mińsk Mazowiecki – Warszawa – Kraków 2011; „Monitor Polski” 1931, nr 18.