Alfred Freyer

Urodził się 11 września 1901 r. w Dzikowie koło Tarnobrzega. Syn Alfreda, koniuszego, i Karoliny z Bisanzów.

Od 1908 r. uczył się w Szkole Powszechnej w Tarnobrzegu, a w latach 1912–1918 w tamtejszej Szkole Realnej.

W listopadzie 1918 r. podjął pracę w biurze podatkowym Powiatowej Rady Narodowej w Tarnobrzegu.

Wstąpił ochotniczo do WP. Służył w kawalerii. Po wojnie z bolszewikami w marcu 1921 r. zdemobilizowany.

Powrócił do Tarnobrzega i swojej pracy.

Jesienią 1921 r. powołany do czynnej służby wojskowej, był żołnierzem 3 puł. W 1923 r. zakończył obowiązkową służbę wojskową w stopniu plut.

Powrócił do pracy w Tarnobrzegu. Był piłkarzem KS „Dzikovia”.

Sportowiec, lekkoatleta. Był zawodnikiem klubów „IFC” Katowice oraz „Polonia” Warszawa. Ośmiokrotny mistrz Polski w biegach na dystansie 5000 m, 10  000 m, w maratonie i biegach przełajowych. 14. krotny rekordzista Polski w biegach na 3000 m, 5000 m, 10  000 m, 20  000 m, 30  000 m, w biegu godzinnym, maratonie. Odniósł trzy zwycięstwa w meczach międzypaństwowych. Był nazywany polskim Nurmim.

W niepodległej Polsce pracował jako urzędnik.

Zginął 21 grudnia 1927 r. podczas pożaru w pałacu w Dzikowie, ratując dzieła sztuki rodziny Tarnowskich. Pochowany na Cmentarzu Parafialnym w Miechocinie.

Pośmiertnie odznaczony Medalem Niepodległości.

Jest patronem ulicy w Tarnobrzegu, Szkoły Podstawowej nr 3 oraz Miejskiego Ośrodka Sportu i Rekreacji w tym mieście. Od 1978 r. odbywa się Międzynarodowy Bieg Nadwiślański jego imienia.