Bojownikom niepodległości

Alfred Henryk Hofbauer

(1894–po 1939)

Urodził się 3 czerwca 1894 r. w Kossowie Huculskim. Syn Ferdynanda i Julii.
Ukończył pięć klas szkoły powszechnej w Dobromilu, trzy klasy szkoły wydziałowej w Drohobyczu oraz seminarium nauczycielskie w Samborze.
Od 1912 r. członek Zw. Strzeleckiego w Samborze.
W czasie I wojny światowej od 12 do 30 sierpnia 1914 r. jako kpr. w Legionie Wschodnim. Następnie w Legionach Polskich ps. „Brzoza”. Początkowo służył w taborach 1 pp LP. Chory, przebywał w Domu Uzdrowieńców przy Alserstrasse 4 w Wiecniu. Potem (od 12 listopada 1914 do 15 marca 1915) w komp. narciarskiej przy II Brygadzie. Po jej rozwiązaniu przydzielony do 5 komp. 3 pp LP. Ranny 22 czerwca 1916 r. pod Hruziatynem, w połowie lipca przebywał w szpitalu Czerwonego Krzyża w Radomiu.
Od 1 marca 1918 r. w Polskiej Sile Zbrojnej. Do 25 października w szkole podoficerskiej, a następnie w stopniu sierż. przebywał w sztabie w Modlinie. Po robrojeniu Niemców w listopadzie tego roku automatycznie przeszedł do WP.
Do 15 marca 1919 r. służył w sztabie twierdzy modlińskiej. Następnie dowódca plut. w 4 pp leg. Mianowany 14 kwietnia 1919 r. ppor. piech., został dowódcą 7 komp. Brał udział w walkach z bolszewikami na froncie litewsko-białoruskim. Od 10 marca 1920 r. dowódca 5 komp. 18 maja przeniesiony do 24 pp, był młodszym oficerem 8 komp. 17 czerwca objął jej dowództwo. Brał udział w walkach z bolszewikami do końca wojny. 21 grudnia awansował na por. piech. (z dniem 1 kwietnia).
26 stycznia 1922 r. odkomenderowany na pięciomiesięczny kurs do szkoły podchorążych w Warszawie. Zweryfikowany jako kpt. piech. z 1 czerwca 1919 r., od 21 października 1922 do 16 lipca 1924 r. dowodził komp. 80 pp. Przeniesiony do KOP, był oficerem sztabu w Brześciu nad Bugiem. Od 28 października 1924 do 20 marca 1929 r. dowódca 3 komp. 80 pp. Następnie referent mobilizacyjny pułku. Awansowany 1 stycznia 1930 r. na mjr. piech., w 1931 r. został komendantem obwodowym PW 28 pp. Następnie (1935, 1939) komendant PKU/KRU w Kraśniku.
Członek Zw. Legionistów Polskich.
Dalsze jego losy są nieznane.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości, trzykrotnie Krzyżem Walecznych i złotym Krzyżem Zasługi.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 111/1931
Źródła

Lista chorych, rannyh, zabitych i zaginionych legionistów do kwietnia 1915 roku, Oświęcim 1915; „Monitor Polski” nr 111/1931; Rocznik oficerski 1923,1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006; VII Lista strat Legionów Polskich, Piotrków 1916.