Urodził się 19 czerwca 1900 r. w Skokach pow. Wągrowiec. Syn Leopolda i Marii z Woźniaków.
Uczestnik powstania wielkopolskiego. Przydzielony do 6 pstrz wielkopolskich. Później brał udział w walkach z bolszewikami w składzie 43 pp. 1 marca 1920 r. mianowany ppor. piech.
Awansowany 1 marca 1921 na por. piech., do 1937 r. służył w 43 pp (z tym jednak, iż w 1932 r. należał do kadry Szkoły Podchorążych Piechoty). Ukończył kurs w Centralnej Szkole Strzelania w Toruniu. Awansowany 1 stycznia 1934 r. na kpt. piech. Następnie dowodził komp. ckm w baonie KOP „Skałat”.
Podczas kampanii 1939 r. dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Starobielsku.
W kwietniu lub maju 1940 r. zamordowany w Charkowie.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości i srebrnym Krzyżem Zasługi, pośmiertnie (2007) awansował na mjr.
Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie.
Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa 2003; „Monitor Polski” nr 167/1932; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.