Urodził się 21 października 1899 r. w Świętochłowicach. Syn Jana i Walerii Walewskiej-Kuś.
Członek POW Górnego Śląska. Pracował w Polskim Komitecie Plebiscytowym na powiat rybnicki. Uczestnik trzech powstań śląskich, był ranny. Z dniem 1 stycznia 1933 r. mianowany ppor. rez. piech.
W 1928 r. kierownik szkoły w Kochcicach pow. Lubliniec. Potem nauczyciel Szkoły Powszechnej w Pszowie i nr 1 w Rybniku.
Członek Zw. Powstańców Śląskich.
W 1938 r. służył w Legionie „Zaolzie” (grupa Rybnik).
28 sierpnia 1939 r. zmobilizowany do WP, był I zastępcą komendanta powiatowego Oddziałów Powstańców w Rybniku. Po 17 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Kozielsku.
Wywieziony na podstawie listy nr 022/2 z 9 kwietnia 1940 r., wkrótce potem został zamordowany w lesie katyńskim.
Odznaczony Medalem Niepodległości i srebrnym Krzyżem Zasługi, pośmiertnie awansował na kpt. (!)
Żonaty z Agnieszką N. (zob.), miał syna Józefa.
Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie oraz tablicę w budynku Gimnazjum nr 1 w Rybniku.
„Górnoślązak” nr 116/1928; Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa 2000; „Monitor Polski” nr 212/1933; Rocznik oficerski rezerw 1934.